افول عقل، ظهورHENISM
یه مرغ دارم روزی 5 تا تخم میذاره، چرا 5 تا ؟ پس چند تا ؟ 7 تا . چرا 7 تا ؟ پس چند تا؟ 5 تا. چرا 5 تا؟ پس چند تا؟ 7 تا...
فلسفه این تئوری بازی در این است که شما چون دوست دارید مرغ 7 تا تخم بگذارد اصلا بعید نیست که پس فردا از مرغ انتظار داشته باشید بزغاله تخم کند. کارکرد این تئوری را به خوبی می توان در تحلیل های نشریات دانشجویی زردی چون ... مشاهده کرد. مثلا نشریه مرحومه «خ» چون « دلش» می خواهد جامعه طبقه طبقه باشد، به هیچ صراطی مستقیم نمی شود فقط چون« دوست دارد» در نتیجه:« او دوست دارد، پس هست ».
« حقیقت» این وسط ،مثل تئوری بازی «کلاغ پر» پر می زند! می رود برای خودش خاله بازی می کند .
یا نشریه «ب» برای اینکه فلان سیاست دولت احمدی نژاد را قبول ندارد به حرف های سارکوزی و رایس وتهدیدهای آمریکااستناد می کند ، غافل از این که آنها هم خودشان هم حرف هایشان و هم آنچه که منشا حرف های آن هاست ، همه در هوا معلقند واین نشریه روی بلوف های امثال سارکوزی و رایس حساب باز می کند و با این مقدمات برای خودش نتیجه گیری هم می کند. یعنی برای اثبات « نه» خودش آنقدر حرف نا مربوط از هر ننه قمری می زند که آدم یاد جوک « خیار و شاعر» می افتد. به شاعری می گویند با «خیار» یک شعر بگو.طرف با کمال اعتماد به نفس شروع می کند: خیار: صد دانه یاقوت، دسته به دسته/ با نظم و ترتیب یک جا نشسته ...
یا برای این که ثابت کند فلان حجه الاسلام اشتباه می کند که می خواهد علوم سیاسی را وارد حوزه کند، با طرح« دلخواسته» های وبر، داد بر می آورد که آقای حجه الاسلام چرا توجه نمی کنی که وبر دلش چه می خواهد( و خواسته دل من هم، همان خواسته دل وبر است.) همچنین نشریه« ق» نه مکتوبات وبر را و نه بلوف های سارکوزی را که این بار« وحی منزل» را آن طور که خودش می خواهد ترجمه و تفسیر می کند. از تهدیدات آمریکا و این که مبادا سنای آمریکا سپاه پاسداران را تروریست بخواند بر خود می لرزد ولی از آنکه قرآن را به مطلوب خودش یا به مطلوب دیگری مصادره کند نمی ترسد.
سطح تحلیل در نشریات دانشجویی آن چنان پایین است که هر اهل فکری را به درد می آورد.
دردناکی قضیه آنجاست که اکثر قریب به اتفاق چنین نشریاتی، خوانندگان زیادی نیز دارد که تحلیل های مرغی (هنیزم) را باب محافل دانشجویی می کنند وبه محیط جوگیر پروران دانشگاه نمک می پاشند.عدم آگاهی کافی نویسند گان چنین نشریاتی فضا را برای گسترش مرغ گرایی و عامی شدن تحلیل های سیاسی،اجتماعی ،فرهنگی و... باز می کند وبه هرکس هرچند ناتوان، جرات گرفتن امتیاز نشریه وهزینه بیت المال را برای چاپ حرف های « صد تا یه غاز» می دهد.
و معنی این کار همان است که گفته شد: اصلا بعید نیست که عده ای چون « دوست دارند» مرغ، بزغاله تخم کند این حرف را علم کنند بدون اینکه هیچ دلیلی داشته باشند چون « دلشان می خواهد».
